SAGA FíSL
SAGA FíSL
Félag íslenskra samtímaljósmyndara (FÍSL) var stofnað árið 2007 af átta ljósmyndurum með það fyrir augum að auka vegsemd og virðingu ljósmyndamiðilsins á Íslandi og stuðla að því að ljósmyndarar gætu unnið við list sína.
Forsaga félagsins er áhugaverð. Árið 2006 kom Sari nokkur Poijärvi, blaðamaður frá Finnlandi, til Íslands til að taka viðtöl við Íslendinga um stöðu samtímaljósmyndunar á landinu. Í Finnlandi á ljósmyndun sér langa sögu sem listform og eru finnskir listamenn mjög framarlega í notkun ljósmyndamiðilsins í listsköpun. Við komuna til landsins hafði Sari ekki hugmynd um á hverju hún ætti von. Hún komst þó fljótlega að því að staða miðilsins hérlendis var um þremur áratugum á eftir Finnlandi; umræðan um ljósmyndina sem listform var á svipuðum stað og í Finnlandi á níunda áratugnum.
Sari dvaldi á landinu í einn mánuð og tók fjölda viðtala. Á meðal viðmælanda Sari voru starfsmmenn Kynningarmiðstöðvar íslenskrar myndlistar, ljósmyndarar og starfsfólk safna og gallería í Reykjavík. Viðtölin urðu uppistaða greinar eftir Sari sem birtist í finnska tímaritinu Kamera-Lehti í júní 2006. Titill hennar var „Islantilainen Palapeli“ (Íslensk þraut), sem vísar til þess hversu erfitt henni fannst að komast að kjarna málsins, þar sem upplýsingarnar voru dreifðar og þurfti að „púsla saman með erfiðum”. Greinin taldi átta blaðsíður og með henni voru birt ljósmyndaverk eftir Báru Kristinsdóttur, Hrafnkel Sigurðsson, Ingu Sólveigu Friðjónsdóttur, Katrínu Elvarsdóttur, Kristínu Hauksdóttur, Ólöfu Nordal og Pétur Thomsen.
Nokkrum mánuðum eftir að tímaritið kom út stóð undirrituð að því að fá greinina þýdda á íslensku. Í henni kom meðal annars fram að ljósmyndun hefði átt erfitt uppdráttar hér á landi og að íslenski listmarkaðurinn viðurkenndi ljósmyndamiðilinn ekki sem list. Einnig kom fram að ljósmyndun væri hvergi kennd á háskólastigi á landinu og að miðillinn væri ekki hluti af listnámi til B.A. gráðu í Listaháskóla Íslands.
Myndin sem var dregin upp af íslenskri samtímaljósmyndun var ekkert sérstaklega lofsamleg og margt, ef ekki flest af því sem kom þar fram í viðtölum, var líklegast ekki neinar ýkjur. Einn af viðmælendum Sari var Ívar Brynjólfsson. Hann áframsendi þýðinguna á þá ljósmyndara sem hann var í samskiptum við á þeim tíma. Það kraumaði í mörgum við lestur greinarinnar og miklar umræður spunnust í kjölfarið um ákveðnar staðhæfingar og efnisatriði í greininni. Ljóst var að mönnum bar alls ekki saman um helstu atriði varðandi stöðu ljósmyndarinnar á landinu.
Það varð úr að lítill hópur ljósmyndara sem höfðu tekið þátt í þessari umræðu ákváðu að hitttast og ræða málin frekar. Þar mættu þau Bára Kristinsdóttir, Bragi Þór Jósefsson, Einar Falur Ingólfsson, Ívar Brynjólfsson, Katrín Elvarsdóttir, Pétur Thomsen, Spessi og Þórdís Erla Ágústsdóttir. Fundirnir urðu fleiri, og út frá þessum umræðum var Félag íslenskara samtímaljósmyndara stofnað. Markmið félagsins var að gera ljósmyndamiðlinum hærra undir höfði hérlendis og auka sýnileika hans í opinberum söfnum, bókaútgáfu, standa fyrir fræðslufyrirlestrum og fleira. Við stofnun FÍSL var horft til finnska listljósmyndarafélagsins sem eru hagsmunasamtök með sambærilegt hlutverk — að efla ljósmyndalistina og styrkja stöðu listamanna sem vinna með ljósmyndamiðilinn í Finnlandi. Samhliða stofnun félagsins hófst skipulagning á fyrstu samsýningu FÍSL, Endurkast, sem opnaði í Þjóðminjasafninu árið 2008. Samhliða þessari fyrstu sýningu FÍSL gaf Þjóðminjasafnið út bókina Endurkast – Íslensk samtímaljósmyndun.
Nú eru meðlimir FÍSL rúmlega 50 talsins og hefur félagið staðið fyrir fjölmörgum sýningum og viðburðum, bæði hér á landi og erlendis. Má þar nefna NÚNA-NOW samsýningu með íslenskum og finnskum listamönnum sem var haldin í Norræna húsinu á Listahátíð 2010, og Frontiers of Another Nature sem haldin var í Hippolyte gallerí í Helsinki, árið 2013. Frá árinu 2015 hefur félagið staðið fyrir samsýningunum sem nefnast ÍSÓ víðsvegar um landið og árið 2020 stóð félagið fyrir útgáfu bókarinnar Fegurðin er ekki skraut, með greinum eftir listfræðinga og aðra fræðimenn um íslenska samtímaljósmyndun. Óhætt er að segja að sýnileiki ljósmyndamiðilsins á opinberum vettvangi hafi tekið miklum framförum síðan 2007 og líklegt verður að teljast að FÍSL hafi leikið þar mikilvægt hlutverk.
Félag íslenskra samtímaljósmyndara (FÍSL) var stofnað árið 2007 af átta ljósmyndurum með það fyrir augum að auka vegsemd og virðingu ljósmyndamiðilsins á Íslandi og stuðla að því að ljósmyndarar gætu unnið við list sína.
Forsaga félagsins er áhugaverð. Árið 2006 kom Sari nokkur Poijärvi, blaðamaður frá Finnlandi, til Íslands til að taka viðtöl við Íslendinga um stöðu samtímaljósmyndunar á landinu. Í Finnlandi á ljósmyndun sér langa sögu sem listform og eru finnskir listamenn mjög framarlega í notkun ljósmyndamiðilsins í listsköpun. Við komuna til landsins hafði Sari ekki hugmynd um á hverju hún ætti von. Hún komst þó fljótlega að því að staða miðilsins hérlendis var um þremur áratugum á eftir Finnlandi; umræðan um ljósmyndina sem listform var á svipuðum stað og í Finnlandi á níunda áratugnum.
Sari dvaldi á landinu í einn mánuð og tók fjölda viðtala. Á meðal viðmælanda Sari voru starfsmmenn Kynningarmiðstöðvar íslenskrar myndlistar, ljósmyndarar og starfsfólk safna og gallería í Reykjavík. Viðtölin urðu uppistaða greinar eftir Sari sem birtist í finnska tímaritinu Kamera-Lehti í júní 2006. Titill hennar var „Islantilainen Palapeli“ (Íslensk þraut), sem vísar til þess hversu erfitt henni fannst að komast að kjarna málsins, þar sem upplýsingarnar voru dreifðar og þurfti að „púsla saman með erfiðum”. Greinin taldi átta blaðsíður og með henni voru birt ljósmyndaverk eftir Báru Kristinsdóttur, Hrafnkel Sigurðsson, Ingu Sólveigu Friðjónsdóttur, Katrínu Elvarsdóttur, Kristínu Hauksdóttur, Ólöfu Nordal og Pétur Thomsen.
Nokkrum mánuðum eftir að tímaritið kom út stóð undirrituð að því að fá greinina þýdda á íslensku. Í henni kom meðal annars fram að ljósmyndun hefði átt erfitt uppdráttar hér á landi og að íslenski listmarkaðurinn viðurkenndi ljósmyndamiðilinn ekki sem list. Einnig kom fram að ljósmyndun væri hvergi kennd á háskólastigi á landinu og að miðillinn væri ekki hluti af listnámi til B.A. gráðu í Listaháskóla Íslands.
Myndin sem var dregin upp af íslenskri samtímaljósmyndun var ekkert sérstaklega lofsamleg og margt, ef ekki flest af því sem kom þar fram í viðtölum, var líklegast ekki neinar ýkjur. Einn af viðmælendum Sari var Ívar Brynjólfsson. Hann áframsendi þýðinguna á þá ljósmyndara sem hann var í samskiptum við á þeim tíma. Það kraumaði í mörgum við lestur greinarinnar og miklar umræður spunnust í kjölfarið um ákveðnar staðhæfingar og efnisatriði í greininni. Ljóst var að mönnum bar alls ekki saman um helstu atriði varðandi stöðu ljósmyndarinnar á landinu.
Það varð úr að lítill hópur ljósmyndara sem höfðu tekið þátt í þessari umræðu ákváðu að hitttast og ræða málin frekar. Þar mættu þau Bára Kristinsdóttir, Bragi Þór Jósefsson, Einar Falur Ingólfsson, Ívar Brynjólfsson, Katrín Elvarsdóttir, Pétur Thomsen, Spessi og Þórdís Erla Ágústsdóttir. Fundirnir urðu fleiri, og út frá þessum umræðum var Félag íslenskara samtímaljósmyndara stofnað. Markmið félagsins var að gera ljósmyndamiðlinum hærra undir höfði hérlendis og auka sýnileika hans í opinberum söfnum, bókaútgáfu, standa fyrir fræðslufyrirlestrum og fleira. Við stofnun FÍSL var horft til finnska listljósmyndarafélagsins sem eru hagsmunasamtök með sambærilegt hlutverk — að efla ljósmyndalistina og styrkja stöðu listamanna sem vinna með ljósmyndamiðilinn í Finnlandi. Samhliða stofnun félagsins hófst skipulagning á fyrstu samsýningu FÍSL, Endurkast, sem opnaði í Þjóðminjasafninu árið 2008. Samhliða þessari fyrstu sýningu FÍSL gaf Þjóðminjasafnið út bókina Endurkast – Íslensk samtímaljósmyndun.
Nú eru meðlimir FÍSL rúmlega 50 talsins og hefur félagið staðið fyrir fjölmörgum sýningum og viðburðum, bæði hér á landi og erlendis. Má þar nefna NÚNA-NOW samsýningu með íslenskum og finnskum listamönnum sem var haldin í Norræna húsinu á Listahátíð 2010, og Frontiers of Another Nature sem haldin var í Hippolyte gallerí í Helsinki, árið 2013. Frá árinu 2015 hefur félagið staðið fyrir samsýningunum sem nefnast ÍSÓ víðsvegar um landið og árið 2020 stóð félagið fyrir útgáfu bókarinnar Fegurðin er ekki skraut, með greinum eftir listfræðinga og aðra fræðimenn um íslenska samtímaljósmyndun. Óhætt er að segja að sýnileiki ljósmyndamiðilsins á opinberum vettvangi hafi tekið miklum framförum síðan 2007 og líklegt verður að teljast að FÍSL hafi leikið þar mikilvægt hlutverk.
Félag íslenskra samtímaljósmyndara (FÍSL) var stofnað árið 2007 af átta ljósmyndurum með það fyrir augum að auka vegsemd og virðingu ljósmyndamiðilsins á Íslandi og stuðla að því að ljósmyndarar gætu unnið við list sína.
Forsaga félagsins er áhugaverð. Árið 2006 kom Sari nokkur Poijärvi, blaðamaður frá Finnlandi, til Íslands til að taka viðtöl við Íslendinga um stöðu samtímaljósmyndunar á landinu. Í Finnlandi á ljósmyndun sér langa sögu sem listform og eru finnskir listamenn mjög framarlega í notkun ljósmyndamiðilsins í listsköpun. Við komuna til landsins hafði Sari ekki hugmynd um á hverju hún ætti von. Hún komst þó fljótlega að því að staða miðilsins hérlendis var um þremur áratugum á eftir Finnlandi; umræðan um ljósmyndina sem listform var á svipuðum stað og í Finnlandi á níunda áratugnum.
Sari dvaldi á landinu í einn mánuð og tók fjölda viðtala. Á meðal viðmælanda Sari voru starfsmmenn Kynningarmiðstöðvar íslenskrar myndlistar, ljósmyndarar og starfsfólk safna og gallería í Reykjavík. Viðtölin urðu uppistaða greinar eftir Sari sem birtist í finnska tímaritinu Kamera-Lehti í júní 2006. Titill hennar var „Islantilainen Palapeli“ (Íslensk þraut), sem vísar til þess hversu erfitt henni fannst að komast að kjarna málsins, þar sem upplýsingarnar voru dreifðar og þurfti að „púsla saman með erfiðum”. Greinin taldi átta blaðsíður og með henni voru birt ljósmyndaverk eftir Báru Kristinsdóttur, Hrafnkel Sigurðsson, Ingu Sólveigu Friðjónsdóttur, Katrínu Elvarsdóttur, Kristínu Hauksdóttur, Ólöfu Nordal og Pétur Thomsen.
Nokkrum mánuðum eftir að tímaritið kom út stóð undirrituð að því að fá greinina þýdda á íslensku. Í henni kom meðal annars fram að ljósmyndun hefði átt erfitt uppdráttar hér á landi og að íslenski listmarkaðurinn viðurkenndi ljósmyndamiðilinn ekki sem list. Einnig kom fram að ljósmyndun væri hvergi kennd á háskólastigi á landinu og að miðillinn væri ekki hluti af listnámi til B.A. gráðu í Listaháskóla Íslands.
Myndin sem var dregin upp af íslenskri samtímaljósmyndun var ekkert sérstaklega lofsamleg og margt, ef ekki flest af því sem kom þar fram í viðtölum, var líklegast ekki neinar ýkjur. Einn af viðmælendum Sari var Ívar Brynjólfsson. Hann áframsendi þýðinguna á þá ljósmyndara sem hann var í samskiptum við á þeim tíma. Það kraumaði í mörgum við lestur greinarinnar og miklar umræður spunnust í kjölfarið um ákveðnar staðhæfingar og efnisatriði í greininni. Ljóst var að mönnum bar alls ekki saman um helstu atriði varðandi stöðu ljósmyndarinnar á landinu.
Það varð úr að lítill hópur ljósmyndara sem höfðu tekið þátt í þessari umræðu ákváðu að hitttast og ræða málin frekar. Þar mættu þau Bára Kristinsdóttir, Bragi Þór Jósefsson, Einar Falur Ingólfsson, Ívar Brynjólfsson, Katrín Elvarsdóttir, Pétur Thomsen, Spessi og Þórdís Erla Ágústsdóttir. Fundirnir urðu fleiri, og út frá þessum umræðum var Félag íslenskara samtímaljósmyndara stofnað. Markmið félagsins var að gera ljósmyndamiðlinum hærra undir höfði hérlendis og auka sýnileika hans í opinberum söfnum, bókaútgáfu, standa fyrir fræðslufyrirlestrum og fleira. Við stofnun FÍSL var horft til finnska listljósmyndarafélagsins sem eru hagsmunasamtök með sambærilegt hlutverk — að efla ljósmyndalistina og styrkja stöðu listamanna sem vinna með ljósmyndamiðilinn í Finnlandi. Samhliða stofnun félagsins hófst skipulagning á fyrstu samsýningu FÍSL, Endurkast, sem opnaði í Þjóðminjasafninu árið 2008. Samhliða þessari fyrstu sýningu FÍSL gaf Þjóðminjasafnið út bókina Endurkast – Íslensk samtímaljósmyndun.
Nú eru meðlimir FÍSL rúmlega 50 talsins og hefur félagið staðið fyrir fjölmörgum sýningum og viðburðum, bæði hér á landi og erlendis. Má þar nefna NÚNA-NOW samsýningu með íslenskum og finnskum listamönnum sem var haldin í Norræna húsinu á Listahátíð 2010, og Frontiers of Another Nature sem haldin var í Hippolyte gallerí í Helsinki, árið 2013. Frá árinu 2015 hefur félagið staðið fyrir samsýningunum sem nefnast ÍSÓ víðsvegar um landið og árið 2020 stóð félagið fyrir útgáfu bókarinnar Fegurðin er ekki skraut, með greinum eftir listfræðinga og aðra fræðimenn um íslenska samtímaljósmyndun. Óhætt er að segja að sýnileiki ljósmyndamiðilsins á opinberum vettvangi hafi tekið miklum framförum síðan 2007 og líklegt verður að teljast að FÍSL hafi leikið þar mikilvægt hlutverk.